آموزش اینگونه اندیشیدن به کودک از آن جهت مهم است که او یاد می‏گیرد درمورد هر موضوعی به استدلال پرداخته و دلایل منطقی و غیرمنطقی رد یا پذیرش آن را بیابد.

برای مثال دانش آموزی که تفکر نقادانه را آموخته است، به آسانی در مقابل خواسته‏ دوستانش برای رفتن به یک مهمانی یا مصرف مواد مخدر کوتاه نمی‏ آید و به سمت پیروی از هر گروه یا فرقه ‏ای کشیده نمی‏شود. بلکه او می‏ آموزد به عاقبت کارش فکر کند و از خود بپرسد که آیا انجام فلان کار یا قبول فلان درخواست به صلاحش می‏باشد یا نه؟

با توجه به اینکه امروزه دانش آموزان در معرض اخبار، اطلاعات، اینترنت و انواع شبکه‏ های اجتماعی مجازی هستند، آموزش تفکر نقادانه، به آنان در پیدا کردن مسیر صحیح و گام برداشتن در آن کمک می‏کند. چراکه قبل از پذیرش هر گفته‏ یا وعده‏ای، با خود به چالش می‏پردازند و با نقد کردن آن، نکات مثبت و منفی‏ را می‏یابند.

آموزش دهندگان تلاش می‏کنند تا با کارهای مشارکتی و گروهی، دانش ‏آموز را در فضایی مشابه با موقعیت‏ های اجتماعی قرار دهند و عملاً به او یاد بدهند که چه باید بکند و یا چه کار می‏تواند انجام دهد. وقتی کودک در گروه قرار می‏گیرد، نظرات دیگران را شنیده و فکر می‏کند. از طرفی دیگر، تفاوت‏های بین نظر خود و دیگران را درک کرده و تلاش می‏کند تا با نقد صحیح نظرات، به یک جمع‏بندی راجع به موضوع مدنظر دست یابد.

بنابراین لازمه تفکر نقادانه آن است که فرد به جستجو، تجزیه و تحلیل و ارزیابی اطلاعات بپردازد، در پی شواهد واقعی باشد و دیدگاه خود را براساس آن شواهد تغییر دهد. موقعیت و شرایط را به صورت کلی درنظر بگیرد و بتواند واقعیت‏ ها را از فرض‏ ها، حدسیات و عقاید خودش جدا کند.

این مهارت در زندگی روزمره کاربرد زیادی دارد و ضعف در آن می‏تواند افراد را در معرض انواع آسیب‏ های روانی- اجتماعی قرار دهد.


یادمان باشد به کودکانمان بیاموزیم که گفته‏ های افراد را نقد کنند نه خود آنان را.